Categorie: Buitenlands Nieuws

Gaston van Lul (71) uit Aalst mag zich middels een Koninklijk Besluit eindelijk Van Lil noemen.

De Belg wilde zijn achternaam eigenlijk al lange tijd wijzigen, maar zijn inmiddels overleden broer hield vast aan de achternaam Van Lul.

Een speurtocht in de familiestamboom bracht aan het licht dat hun voorouders ook al Van Lil heetten.

Ergens in de 17e eeuw heeft een ambtenaar een wat ongelukkige schrijffout gemaakt, die nu is rechtgezet, aldus een gelukkige Van Lil.

Mede-namen-liefhebber Mayke sms-de mij twee weken geleden dat “ik” in de NRC Next stond.

Het kostte enige tijd om de krant weer op te duikelen, waardoor ik vandaag pas las wat ze bedoelde.

Aaf Brandt Corstius was blijkbaar op mijn weblog terecht te komen en plaatste haar eigen voornaam (terecht) in de wat ik voor het gemak maar de “retrotrend” ben gaan noemen.

Ze haalt twee prettige voorbeelden aan van faute namen die haar aandacht trokken, namelijk die van de Zandvoortse ijssalon Giraudi (“Sjiraaaaaudie, éten!”) en van polderuitvinding Giovanni (“Tjofannie, káppen nou!”)

Ze had bij mij in de straat kunnen wonen. De bezoekers van het kinderdagverblijf direct aan de overkant zorgen regelmatig voor een grote grijns bij ons thuis.

Tweeling Sharella (“Sjaaarelllljah”) en Dylano en hun zeer Jordanese moeder zijn mijn persoonlijke favorieten.

Jezus stond deze Pasen niet op, maar baby Sheherazade wel.

Op tweede Paasdag werd in het Bijbels Openluchtmuseum namelijk een dromedarisje geboren.

Sheherezade, dochter van Samson en Layla, werd eigenlijk pas in september verwacht, maar is gezond.

De van oorsprong Arabische naam betekent letterlijk “stadsmens”, naar de Perzische woorden voor stad (shahr) en persoon (zad).

Het was de naam van de verhalenverteller in het boek 1001 Nachten. Sheherazade vertelt haar echtgenoot, sultan Sjehrijâr, gedurende duizend en een nacht spannende verhalen om zich het vege lijf te redden. Ondertussen schenkt ze hem enkele kinderen en hoeft uiteindelijk niet dood.

Da’s een hoop background voor een te vroeg geboren dromedarisje.

Regelmatige lezers van mijn log kennen mijn afkeer van gewone namen, die op unyque wijze gespeld worden.

Waarom Jayzonn als Jason ook kan? Ashmay in plaats van Esmee? Is Aimah mooier dan Emma?

Ik ben er nogal van overtuigd dat een dergelijke naam je niet helpt in je leven. Met een ongewone, niet vaak voorkomende naam is niets mis, maar met een gewone en toch rare naam toch een “echte” baan krijgen?

Ik stel mijn mening iets bij. Vanochtend werd de directeur van huizensite Funda geïnterviewd in de NRC. Marque Joosten (44) vertelt over zijn toekomstplannen voor het succesvolle bedrijf.

Blijkbaar viel ook NRC redacteur Marc (!) Hijink over de spelling van de naam van zijn naamgenoot, want Marque Joosten zegt: “(…) die que is een grapje op de middelbare school dat is blijven hangen”.

Geef je je geadopteerde zoon of dochter een nieuwe naam als hij of zij in jouw gezin wordt geplaatst?

Of houdt het kind de naam die het bij de geboorte kreeg? Hou je bij een nieuwe naam rekening met de namen van eventuele andere kinderen in het gezin? En met de herkomst van het kind?

Het tijdschrift Adoptive Families benoemt deze vragen in een redelijk interessant artikel.

Hun conclusie is dat je het kind het beste een nieuwe naam kunt geven, die je zelf hebt bedacht, en dat de oorspronkelijke namen als tweede en derde naam behouden kunnen blijven.

Het kind in kwestie kan dan op latere leeftijd kiezen welke naam het gebruikt.

Ik moet zeggen dat ik echt helemaal niemand ken die als tiener of als volwassene ineens zijn tweede of derde naam ging gebruiken.

Wél mensen die van naam veranderden, maar die kozen dan echt niet wéér een naam die door een ander was bedacht, maar een naam die voor het eerst hún keuze was.