Unique gespelde voornamen blijven gemoederen bezighouden

Hänck tegen Pyter
Hänck tegen Pyter (bron: Het Parool, 16 februari 2013)

Zolang er in Nederland ruim honderd jongens rondlopen die Brain heten in plaats van Brian, beiden min of meer uitgesproken als braa-jen, verbaas ik me nergens over.

Maar een (aan zijn naamvoorbeelden te zien wat oudere) lezer van Het Parool kon er afgelopen zaterdag niet over uit. Henk Heida uit Purmerend meldt in de rubriek 69 woorden:

“Onze eeuwenoude voornamen, Pieter, Jan, Marie, Gré enzovoort, deugen niet meer. In Het Parool van donderdag kwam een taalkundige aan het woord, die zich Pyter blijkt te noemen.

Het is een voorbeeld uit talloos vele. Jan blijkt Jann geworden, Rob is thans Rop en Gré heb ik inmiddels als Chree zien schrijven.

Kortom men rust niet, aleer men een volstrekt uniek gespelde voornaam heeft. Ik laat het er, op mijn beurt, met mijn armzalige Henk niet bij zitten en schrijf dit voortaan als Hänck.”

Nu deel ik ’s mans ergernis over populaire namen die zonodig alternatief gespeld moeten worden, maar met Pyter slaat deze Hänck de plank toch echt mis. Deze jongensnaam is al honderden jaren in gebruik in Friesland (en elders in Nederland), soms ook als Piter of Pytter gespeld.

Ik vermoed bovendien dat taalkundige Pyter Wagenaar, de beklaagde in kwestie, niet zelf heeft beslist over de schrijfwijze van zijn voornaam. Zijn achternaam (betekenis: ‘wagenmaker, koetsier’) komt nog altijd relatief vaak voor in Friesland, dus het is goed mogelijk dat zijn ouders bij zijn geboorte bewust gekozen hebben voor een bijpassende Friese voornaam.

Neemt niet weg dat ik Hänck feliciteer met zijn nieuwe voornaam. Hoewel ik het nog liever gezien had als Haynque. Net wat chiquer.