Unique gespelde voornamen blijven gemoederen bezighouden

Hänck tegen Pyter
Hänck tegen Pyter (bron: Het Parool, 16 februari 2013)

Zolang er in Nederland ruim honderd jongens rondlopen die Brain heten in plaats van Brian, beiden min of meer uitgesproken als braa-jen, verbaas ik me nergens over.

Maar een (aan zijn naamvoorbeelden te zien wat oudere) lezer van Het Parool kon er afgelopen zaterdag niet over uit. Henk Heida uit Purmerend meldt in de rubriek 69 woorden:

“Onze eeuwenoude voornamen, Pieter, Jan, Marie, Gré enzovoort, deugen niet meer. In Het Parool van donderdag kwam een taalkundige aan het woord, die zich Pyter blijkt te noemen.

Het is een voorbeeld uit talloos vele. Jan blijkt Jann geworden, Rob is thans Rop en Gré heb ik inmiddels als Chree zien schrijven.

Kortom men rust niet, aleer men een volstrekt uniek gespelde voornaam heeft. Ik laat het er, op mijn beurt, met mijn armzalige Henk niet bij zitten en schrijf dit voortaan als Hänck.”

Nu deel ik ’s mans ergernis over populaire namen die zonodig alternatief gespeld moeten worden, maar met Pyter slaat deze Hänck de plank toch echt mis. Deze jongensnaam is al honderden jaren in gebruik in Friesland (en elders in Nederland), soms ook als Piter of Pytter gespeld.

Ik vermoed bovendien dat taalkundige Pyter Wagenaar, de beklaagde in kwestie, niet zelf heeft beslist over de schrijfwijze van zijn voornaam. Zijn achternaam (betekenis: ‘wagenmaker, koetsier’) komt nog altijd relatief vaak voor in Friesland, dus het is goed mogelijk dat zijn ouders bij zijn geboorte bewust gekozen hebben voor een bijpassende Friese voornaam.

Neemt niet weg dat ik Hänck feliciteer met zijn nieuwe voornaam. Hoewel ik het nog liever gezien had als Haynque. Net wat chiquer.

18 antwoorden op “Unique gespelde voornamen blijven gemoederen bezighouden”

  1. Mijn broertje grapte altijd dat hij een zoon Phrädt zou noemen (Fred). Maarja, toen waren we 10 ofzo ;). Hij heeft zich nog niet voortgeplant maar ben benieuwd waar hij mee komt, zal wel iets korts en normaals worden.

  2. Hi Emma, leuk dat je deze geplaatst hebt! Ik moest aan je denken toen ik de brief vorige week las 🙂

  3. Henk moet niet zo zeuren, zijn naam is een nieuwerwetsigheidje uit de jaren vijftig/zestig. Toen waren er ook vast mensen ontstemd over het officieel gebruik van deze korte vorm van de prachtige naam Hendrik…

  4. Gré? Daar heb ik zelfs nog nooit van gehoord! Maar zie het ook niet direct een come-back maken, eigenlijk.

  5. Aardig dat je het voor me opneemt, en het is precies zoals je aanneemt: de naam verraadt mijn Friese herkomst. Ook mijn achternaam onthult iets over mijn geschiedenis, want een voorvader die in de 16e eeuw leefde, was meester-wagenmaker in het noorden van Friesland. En inderdaad: hij heette Pyter.
    Toch merkwaardig dat deze Henk wel de moeite neemt om een brief te schrijven naar Het Parool, maar niet even een beetje googelt om te kijken of wat hij beweert wel hout snijdt …

    1. Maar hoe spreek je Pyter nu uit? Als Pijter of Pieter?
      Prachtig hoe namen zo’n hele geschiedenis met zich mee kunnen dragen!

      1. Je spreekt Pyter gewoon uit als Pieter.

        Deze naam komt inderdaad nog vaak voor in Friesland

  6. Tja, Hänck is niet de eerste die zonder enige kennis van zaken maar wat roept, alleen heeft hij het iets verder geschopt dan de gemiddelde “reaguurder” 😉

    En inderdaad Emma, de gekozen naamvoorbeelden zijn niet bepaald van deze tijd. En ook het fonologisch spellen van namen, dus Rob als Rop, is volgens mij meer iets uit de jaren ’60/’70, waarin “krities tejater” bedreven werd, en “aksie” gevoerd. Zo kende ik eens een Theo die sinds die tijd als Tejo door het leven ging. Bovendien is bij Rob/Rop ook heel wat anders aan de hand: een naam wordt hier juist “simpeler” gespeld (of althans, dat is de bedoeling). Voor veel unique, “creatieve” voornamen van tegenwoordig geldt juist het omgekeerde, is mijn idee.

  7. Eigenlijk wel vleiend, dat Hänck meteen aannam dat Pyters Zeer Exotische beroep een artiestennaam noodzakelijk maakte. Wellicht is dat wat decennialang opgaan in een stroom van duizenden medehenken uit hetzelfde geboortejaar met je doet 🙂

    En Kaatje, ik moest bij deze discussie meteen weer denken aan de all time klassieker: “Hoe spreek je Aimée eigenlijk uit?” Ik begreep die vraag eerst niet: Franse naam, Franse uitspraak, toch? Maar dankzij Amerikaanse invloeden is Amy (ee-mie) ook geheel geaccepteerd. Net zoals sommige ouders verontwaardigd melden dat het ‘natuurlijk’ aai-mee is: we wonen toch in Nederland?

    1. Haha, echt? Wat geestig! Ik kom daar eigenlijk nooit meer, want het werd zo’n herhaling van zetten op een gegeven moment. Ga er snel weer eens een kijkje nemen!

    2. Ik las laatst van een meisje met de naam Aimeé als tweede naam, uitgesproken als aai-mee. Gelukkig is het haar tweede naam, dan kan ze in het dagelijks leven nog doen alsof ze geen naam draagt met een verkeerd streepje en een vreemde uitspraak.

  8. Mijn tweede (doop)naam is Aimee en die is gekozen door de Franse betekenis (houden van), dus hebben mijn ouders de naam ook Frans bedoeld en niet verNederlandst, Ehmee dus!
    Ontzettend leuk, al die namen uit het buitenland, daar doe ik zelf ook aan mee, maar hou ze alsjeblieft zoals ze ooit bedoelt zijn! Qua spelling en uitspraak!

    1. Haha! Prachtig zo!
      Ik zit hard te denken hoe ik mijn naam (Maryam) unique kan maken…

  9. Ik moet het even kwijt dus waar beter dan hier: vandaag bij een sportwedstrijd waar de kinderen die meededen een nummer met hun naam erbij op de borst droegen gezien … jongetje Luque!

Reacties zijn gesloten.