Hoe unycque mag een unieke naam zijn?

Er wordt mij regelmatig gevraagd welke namen ik zelf ‘niet vind kunnen.’ Voor het schrijven van Over Voornamen hebben mijn co-auteurs en ik zo’n 180.000 namen doorgeworsteld en sindsdien is mijn ogen niet veel meer ‘raar’.

Maar er moet natuurlijk wel wat te klagen overblijven he? Een van mijn blijvende ergernissen zijn ‘uniek’ gespelde babynamen. Ik heb het dan niet over een obscure Arabische naam en zelfs niet over een zelfverzonnen samenraapsel van verschillende letters.

Nee, het zijn de mensen die een bestaande (meestal populaire) naam nemen en daar hun eigen draai aan geven. Namen die met overbodige c’s, h’s, q’s en y’s worden opgesjiekt: Anouck, Emmah, Sophy, Binq en Benjahmin bijvoorbeeld. Of een vage mengeling van fonetisch en oorspronkelijk: nooit Djeeden, maar wel Djayden. Brrr.

In Nederland zal geen ambtenaar tegengas geven als je je zoon in plaats van Björn Bj’orrun noemt. (Hij heeft er natuurlijk wel een leuke anekdote bij.) Zo worden er elk jaar ook een paar meisjes geboren die als Esméé d00r het leven moeten gaan.

In de meeste landen zul je echter je best moeten doen om de door jou gekozen unieke spelling door te drukken. De 22-jarige Kriystal Gray (haar broer heet trouwens Khristofer) kan erover meepraten. Ze wilde haar pasgeboren dochter Zoé noemen, de 19e populairste meisjesnaam in Canada. Maar dan gespeld als Zöé.

Uiteindelijk kreeg ze het voor elkaar. En alhoewel ik vind dat ze het recht heeft om ‘moeilijk’ te doen, vind ik het wel wat treurig voor het kleine meisje dat altijd iets uit te leggen zal hebben.

Welke namen vinden jullie ‘niet kunnen’?