Vorige week maakte de Amerikaanse overheid haar jaarlijkse kindernamen top 1000 bekend.
Veel aandacht voor (gaap) Emma, Emily, Michael en Jacob, maar verderop in de lijst vind je natuurlijk pas de echt interessante ontwikkelingen.
In Nederland vind je Mohamed, Mohammed en Mohammad gecombineerd op de tiende plaats in de toplijsten. Dat zijn jaarlijks zo’n 700 jongetjes van de grofweg 95.000 die ieder jaar geboren worden, ofwel 0,7 procent.
In Amerika, een land waar jaarlijks zo’n 2 miljoen jongens ter wereld komen, kregen iets meer dan 1.200 van hen deze naam (0,06 procent).
Dat betekent dat er in Nederland in verhouding tien keer meer jongens worden geboren die Mohamed heten.
In de Verenigde Staten komen ook andere (strikte) moslimnamen nauwelijks voor in de top 1000. Ik vond voor jongens alleen Abdullah, Ahmad, Ahmed, Ali, Hamza, Hassan, Ibrahim, Nassir en Yusuf.
Namen als Anass, Anouar, Ayoub, Bilal, Marouane, Yassine en Younes, die er in Nederland tientallen naamgenoten per jaar bijkrijgen, komen in Amerika nauwelijks voor.
Een verklaring is dat Amerika, inclusief het gros van haar recente immigranten christelijke of niet-religieuze wortels heeft, waar de Nederlandse bevolkingsgroei in toenemende mate drijft op haar islamitische inwoners.
Maar zou dat de enige reden zijn voor het werkelijk extreem kleine aantal Mohameds in Amerika?
Overigens: ik heb geen behoefte aan discussies en mails over de hoeveelheid allochtonen in Nederland, ik vond het alleen opmerkelijk.