Wat heerlijk, dat je in zo’n groot land als de Verenigde Staten gemakkelijk grootschalige onderzoeken kunt houden via internet. Dertigduizend ingevulde enquêtes zul je hier niet zomaar voor elkaar krijgen.
Volgens Babycenter.com kiezen ouders in dit soort economisch onzekere tijden vaker voor “witte” namen.
Blijkbaar vermoeden ouders daar steeds meer dat je een kind niet echt “helpt” door het een unyque gespelde naam te geven. Over het algemeen wordt aangenomen dat je met een opvallende naam natuurlijk ook een “normaal” leven kan leiden, maar dat een “normale” naam dat in ieder geval niet in de weg zal staan.
Bovendien is meermalen aangetoond dat werkgevers eerder geneigd zijn iemand met een “witte” naam uit te nodigen voor een sollicitatiegesprek, dan iemand met een duidelijk “allochtone” naam (zoals we dat in NL zouden zeggen).
Laatst las ik een interessant boek, waaraan ook Babycenter.com refereert. Steven Levitt en Stephen Dubner schreven vorig jaar in hun Freakonomics dat voornamen niet zozeer een voorspeller zijn van de sociaal-economische klasse waarin een kind terecht later zal komen, maar eerder een indicator van het type gezin waarin hij opgroeit.
Maar goed, ouders kiezen het zekere voor het onzekere, indicatoren en voorspellers ten spijt. Dit zijn de opvallendste resultaten uit het onderzoek:
– Ouders kiezen steeds vaker sámen voor de voornaam van hun kind, in plaats van dat een van de twee die eer krijgt.
– Ondanks vernoemingen naar familie, religieuze tradities en geboorteland van de ouders, kiezen de meeste ouders voor een eerste naam (roepnaam) die ze simpelweg “mooi” vinden.
– Vernoemen gebeurt nog zeer regelmatig, maar dan meestal in de tweede naam, die in Amerika de “middle name” heet.
– Alhoewel een minderheid van de ouders van te voren denkt een bijnaam te gaan geven, blijkt uit de reacties van ouders met oudere kinden, dat uiteindelijk een meerderheid het kind bij een andere naam noemt dan de officiële naam.
– Bij het kiezen van een jongensnaam, selecteren ouders vooral op een krachtige uitstraling, en op een gevoel van individualiteit. Bij meisjes gaat het vaker om “mooi”.
– Vrijwel alle ouders met oudere kinderen staat nog altijd achter de voornaam die ze aan hun kind hebben gegeven.