Als je ouders je Semm hebben genoemd, of Juhvaixshenlay, dan is dat lastig, maar je kunt altijd nog een andere roepnaam aannemen.
Met een ingewikkelde achternaam is dat minder makkelijk. Je kan in je paspoort Sophy Janszen hebben staan en jezelf in het dagelijks leven Laura noemen, maar je achternaam zal altijd ‘met sz’ zijn. Tenzij je trouwt en je partners (hopelijk eenvoudiger) achternaam aanneemt natuurlijk.
De mijne (Van Nifterick) is ooit, door een nachtportier op mijn vaders kantoor, tot ‘Visstick’ verbasterd. (Hij keek niet op of om en belde zonder dralen naar boven.)
Gebruikelijker is het vergeten van de ‘van’. Of het wordt Van Niftrik of Lieftink. Het gaat soms zelfs mis als je het inschrijfformulier of de abonnementsaanvraag zelf hebt ingevuld!
Hoe is het met jouw achternaam? Heb je een exotische naam, of juist een oerhollandse, al dan niet met een twist? Kloppen jouw middelbare schooldiploma, tandartsrekening en bruiloftsuitnodigingen?
Als ik ‘m niet spel wordt hij altijd verkeerd geschreven: Haenraets. Gelukkig hebben mijn ouders mijn voornaam makkelijk gehouden, en dat hebben wij ook met onze kinderen (Bram en Gijs) gedaan.
Mijn achternaam is denk ik de meest voorkomende achternaam in Nederland, gelijkend op ‘de Vries’. En mijn voornaam is ook niet verkeerd te spellen. Dus daar heb ik het altijd makkelijk mee. Nadeel is dat ik erg veel naamgenoten heb met zowel dezelfde voor- als achternaam, die ik overigens niet ken.
Op mijn naam zijn veel variaties: te, ter, ten en dan ook ook nog het laatste woord van mijn naam. Mijn voornaam gaat ook wel eens fout.
Mijn achternaam is voor Nederlanders gelukkig makkelijk genoeg te spellen. Google heeft er wat meer moeite mee helaas, met het synchroniseren van mijn oude universiteits-e-mail in het door de universiteit geadopteerde gmail is het voorvoegsel van uit mijn naam geschrapt, niet heel handig. Maar over het algemeen heb ik er meer last van dat de eerste letter van mijn officiële naam niet hetzelfde is als die van mijn roepnaam.
Aan mijn achternaam wordt juist vaak ten onrechte ‘van’ toegevoegd, omdat mijn achternaam enigszins op een plaatsnaam lijkt
Op 23-8-2005 stond het volgende “Ik-je” in de NRC:
“Mijn meisjesnaam is Rijnders. Om een mij onbekende reden wil men dat altijd of met een korte ei spellen of met eij. Toen ik ging trouwen heb ik de naam van mijn man aangenomen. Ik dacht van het spellen af te zijn, maar die veronderstelling bleek ongegrond. Mijn man heet Zegwaart en nu moet ik altijd zeggen “met een t”. Want Zegwaard met een d is blijkbaar logischer.
Ik dacht het sufste meegemaakt te hebben toen ik mij telefonisch eens als klant had aangemeld en vervolgens post kreeg voor ‘mevr. T. Zegwaard’. Maar dat het nog suffer kan bleek deze week. Tijdens een telefoongesprek gaf ik mijn naam door: “Zegwaart, met een t.” Waarop de mevrouw aan de andere kant zegt: “Nee, met een d!”
W.g. Irma Zegwaart”
Overigens weet ik met mijn achternaam van verkeerd spellen mee te praten: Miebis, Mibis, Miebisch, Miesbies enz. plus nog een aantal varianten met een N. Mocht u willen weten waar die naam vandaan komt: http://patmcast.blogspot.nl/2012/07/surname-saturday-originmeaning-of.html
De achternaam van mijn vriend wordt vaak verkeerd gespeld. Zo ook een keer op een creditcard. Toen hij dat meldde bij de bank, zeiden ze daar: “Weet u het zeker?” Hahaha, eh, ja, hij weet wel hoe hij zijn eigen naam moet schrijven!
Ik heb een achternaam met een tussenvoegsel. En dat tussenvoegsel wordt vaak vergeten. Of de medeklinker in het midden wordt ten onrechte verdubbeld (tegen alle normale spellingsregels in) of de eind -n verdwijnt…
En dan heb ik een relatief eenvoudige naam.
Straatnaam en plaatsnaam is een nog groter drama: die moet ik altijd spellen.
Mijn achternaam komt uit Friesland, en eindigt dus op -ga. Veel voorkomend is hij niet, maar de -ei wordt wel eens vervangen door een -ij. Gelukkig heb ik een makkelijke voornaam.
Met Van der Meer geen problemen, maar deze naam komt dan (vooral hier in de regio) veel voor.
Mijn vriendin heet Augustinus en dat gaat vaak mis: Agustines, Augistunis enz.
Mijn moeder riedelt trouwens ook altijd standaard aan de telefoon: “Heuff, Hendrik Eduard Utrecht dubbel Ferdinand!”
Mijn achternaam is tevens een meisjesnaam. Maar mijn achternaam wordt niet op de meest bekende manier geschreven. Ik moet dus vaak uitleggen dat ’t inderdaad om mijn achternaam betreft en op welke manier je het schrijft. Soms willen mensen die mij niet goed kennen en wel weten wat zowel mijn voor- en achternaam is me noemen bij mijn achternaam. Die eerste twee dingen vind ik niet zo heel erg om dat steeds uit te moeten leggen. Ik weet namelijk niet beter. Maar dat ik met mijn achternaam wordt aangesproken vind ik wat minder. Ik ben wel trots op die naam waar hij vandaan komt etc., maar die naam past minder bij mij als voornaam. (Lees; ik vind ‘m minder mooi als voornaam)
Gelukkig heeft mijn man een relatief vaak voorkomende achternaam en die gebruik ik natuurlijk ook regelmatig. 🙂
Mijn achternaam van slechts enkele letters gaat altijd fout, hoe hard ik ook spel. Mensen komen daarna altijd met vragen over de oorsprong (Chinees? Nee, uit Groningen… Oh?).
Bij mijn huwelijk heb ik de veel makkelijker naam van mijn man wel aangenomen, maar in de praktijk gebruik ik die alleen als moeder van m’n kind, of als ik snel iets wil reserveren. Je gaat toch hechten aan zo’n naam.
Breek me de bek niet open …
Ik heb een zeer bijzondere achternaam die alleen in het uiterste noorden van Nederland voorkomt en je wilt toch niet weten hoe vaak die verkeerd geschreven wordt … Op zich kan ik me voorstellen dat ik aan de telefoon mijn naam moet spellen. Maar heel vaak krijg ik post of mail waarbij de naam foutief gespeld is terwijl ik notabene vooraf zelf schriftelijk mijn naam heb opgegeven en daar kan ik me echt over opwinden. Ook al klinkt mijn achternaam nog zo vreemd en onbekend voor iemand anders in de oren, ik weet verdorie toch zelf wel hoe dit moet schrijven?
Herkenbaar! In mijn achternaam komen zowel een ‘ei’ als een ‘ij’ voor, ook in die volgorde, vlak na elkaar. Dat blijkt toch wel heel lastig. Dan ineens zie ik een ‘eij’ en vervolgens alleen een ‘i’, dan weer ‘ij’ en ‘eij’…. Een ook de ‘l’ die in mijn achternaam tussenbeide staat, wordt nog wel eens verward met een ‘r’, omdat die achternaam nu eenmaal ook veel voorkomt. En: helemaal eens, als je zelf je naam goed opschrijft en mensen hem dan verkeerd overnemen, argh! Of dat je je email-adres spelt aan de telefoon en mensen dan meermaals terugbellen om de naam te checken, omdat “de email niet aankomt”. Haha! Ik blijf het keer op keer verbeteren, eens zal het goed gaan. Of: eens zal ik een andere achternaam dragen 😉
Mijn achternaam is Goossens en die wordt meestal wel goed geschreven. Wel moet ik vaak benadrukken dat het op een ‘s’ eindigt en dus niet Goossen is. Verder zeg ik er altijd standaard bij dat het ‘met dubbele o en dubbele s’ is. Zelfs al vragen ze er niet naar, ik zeg dit altijd standaard. Dat zinnetje zit helemaal in mijn systeem.
Het is wel eens voorgekomen dat ik op een formulier duidelijk mijn achternaam invulde, maar toch een brief kreeg met ‘Goossen’.
Maar over het algemeen gaat het altijd gewoon wel prima, zeker omdat het niet een heel ongewone achternaam is.
Zowel mijn meisjesnaam als de naam van mijn man moet ik spellen. Maar bij mijn meisjesnaam zijn de fouten groter en gaat het vaker echt mis.
Net als meer mensen hier boven – spellen vind ik niet erg, maar het is wel storend als je zelf je naam opgeeft (schriftelijk) en er dan nog iets anders van gemaakt wordt.
Overigens -net als “andere roos” – meer problemen met het feit dat mijn eerste voorletter niet de eerste letter van mijn roepnaam is. In Nederland al verwarrend; zodra je de grens over gaat bijna niet uit te leggen …
Mijn meisjesnaam viel nog wel mee (komt veel voor met 3 gangbare spellingsvarianten, waarnaar men altijd vroeg). Mijn aangetrouwde achternaam daarentegen levert veel problemen op. Dat had ik vantevoren even niet zo goed ingeschat; het zijn maar 5 letters! We heten Stoop, maar ik heb al Stolp, Stroop, Stook, Stop, Stoot en Sloop langs zien komen.
Mijntje,
Ik heet ook Stoop en heb steeds dezelfde problemen hahaha
🙂
Hier ook problemen. F.eringa, met een F dus! Meisjesnaam B.oone gaf nog meer problemen. Bonen, Boonen, Boon. Nog afgezien van pesterijen. Ik gebruik het zelden dubbel, dan blijf je helemaal bezig.
Mijn officiële tweede voornaam is ElisEbeth (met een E dus in het midden). Vernoeming, maar bloedirritant. Heb een propedeuse na een jaar moeten vervangen die verkeerd gespeld bleek. Was er zelf blijkbaar ook niet echt alert op.
Heb manlief eens aangifte horen doen. Bernh.ard (met een h), K.ornelis (met een K) en F.eringa (met een F).
Onze twee kindjes hebben namen waar geen twijfel over kan bestaan 🙂
Mijn achternaam gaat wel eens fout: in plaats van een n in het midden denkt men soms een r te horen. De naam van mijn man daarentegen blijkt op tientallen manieren te spellen te zijn. Ook het voorvoegsel wordt vaak weggelaten, waarschijnlijk omdat een bekende Nederlander een variant zonder “de” draagt. Onze kinderen hebben mijn achternaam gekregen…
Van der Hoek snel uitgesproken, wordt vaak verward met Van de Broek of Van der Hoeven. Ik spel het ook altijd aan de telefoon. Mijn moeder kreeg eens een nieuw pasje van een zorgverzekering met “van de Hoek” erop. Ze vulde haar naam juist in op het wijzigingsformulier dat erbij zat en enige tijd later had ze 4 verschillend gespelde pasjes thuis gestuurd gekregen en heeft uiteindelijk maar het pasje met v.d. Hoek behouden. hahaha
Ik heb een zéker niet ongewone, relatief best veel voorkomende, ook naar elders uitgewaaierde Noord-Nederlandse achternaam… en toch: die éne L ergens halverwege, die willen ze altijd verdubbelen. Het spellings-riedeltje is me in de mond bestorven.
Mijn voor- en achternaam worden vaak verkeerd geschreven. Mijn voornaam wordt vrijwel altijd met een h geschreven maar bij mij zonder. Mijn achternaam kan zowel met i als ie geschreven worden. Hier in de buurt gaat mijn achternaam meestal wel goed, maar als mijn naam ergens opgeschreven moet worden moet ik me altijd voorstellen als ‘*voornaam* zonder h en *achternaam* met ie’. Handig is anders.
Mijn achternaam wordt regelmatig fout geschreven. Er zijn variaties die beginnen met een C of een K, daarna de UI, UIJ of UY en vaak wordt er ook nog onterecht een S achteraan geplakt.
De naam van mijn vriend wordt helaas vaak verstaan als ‘Wilders’, waar het twee letters van verschilt en blijkbaar is het soms, wanneer de juiste naam snel uitgesproken wordt, niet goed te verstaan.
Ik heet de With, met een h ja, maar mijn ouders zeiden van jongs af aan al, de with, met W-i-t-h, dus dat is standaard geworden bij ons. Lijkt een beetje op de cock met ceeooceekaa…
Mijn achternaam is bekender zonder voorvoegsels, dus die worden regelmatig vergeten. Mijn man en kinderen heten Snel (ik gebruik alleen mijn eigen naam), en zelfs dat moet ik wel eens spellen. Dan zeg ik maar ‘Snel als in vlug’, en dan zijn ze vaak even stil…
Ik spel onderhand automatisch mijn voor- en achternaam.
Tja, mijn zoon heet K.ees K.ok.
Bel ik naar school om hem ziek te melden… “Hoe schrijf je dat?”
Case Cocq natuurlijk!
Bij mijn meisjesnaam (van der Hoorn) had ik vaak proplemen met het tussenvoegsel der, ookwel de of den van gemaakt. Naam altijd met de opmerking zoals de plaats. Toen in naar Brabant verhuisde maakte ze er Van Doorn van, zonder tweede tussenvoegesel. Met mij getrouwde naam altijd: Van Gerwen, met een Willem. De twee samen ben ik niet eens aan begonnen.
Mijn voornaam, is een eigenlijk een Schotse familienaam, en afgeleid van het Franse Gilles en mijn familie naam is Frans, maar wordt altijd verkeerd geschreven en uitgesproken.
Gevolg; mensen-die ik voor het eerst ontmoet-vergeten altijd hoe ik heet.
Maar ben toch wel blij met mijn namen, mijn moeder heeft trouwens wel als meisjes naam de Jong en mijn man’s naam is Schipper, hoe orgineel kan dit zijn.
Ik heb dus mijn eigen naam gehouden.
Toen mijn dochter werd geboren, was het nog niet mogelijk om als familienaam de naam van de moeder te nemen, anders had zij geen Schipper geheten.
Qua uitspraak heb ik de achternaam van de bekende schilder Van Gogh. Mijn achternaam is echter Van Goch. Helaas moet ik dit dus ook altijd spellen, anders gaat het mis. Hoewel…… na het spellen ook nog regelmatig.
Ik heb een voor Nederlanders ingewikkelde voornaam én en ingewikkelde achternaam. Zonder uitzondering gebeurt het altijd dat de huisarts, tandarts, etc. de wachtkamer inloopt, verward kijkt, terugloopt om mijn naam nog eens te lezen, en dan weer terugkomt naar de wachtkamer om alsnog de de naam verkeerd uit te spreken (mijn voornaam) of letters om te wisselen (achternaam).
Ik moest als kind zowel mijn voor- als mijn achternaam spellen. Francijn (net als Francien maar dan met een ij) Weemhoff (met dubbel f). Gelukkig heeft mijn man een dertien-in-een-dozijn-achternaam!
Mijn achternaam is Sipkes, oer-Hollands (of beter gezegd: oer-Fries), maar het wordt regelmatig als Sipkens geschreven.
In de familie van mijn Marokkaanse vriend hebben alle neven en nichten een compleet andere achternaam, omdat de meeste van hun vaders analfabeet zijn en het opgeven van de achternaam bij aankomst in Nederland is het dus behoorlijk misgegaan bij de burgerlijke stand.
Grappig dat ik dit artikel eerder niet had gelezen. Ik heet Vredegoor. Nou, de mensen in Nederland die zo heten, zijn op één hand te tellen en allemaal familie van elkaar. Hoe vaak ik wel geen Vennegoor ben genoemd… Erg frustrerend. Meestal deel ik het op: Vredegoor… Vrede en Goor. Waardoor mensen dan altijd moeten lachen.
Ik heb een achternaam van drie klinkers en een accent. Zo weinig letters, zo veel spelfouten!
Grappig om te lezen. Mijn achternaam – Torbijn – blijkt ook een hele lastige te zijn. Ei of ij, n of m, t of th, b of n, het zijn enkele varianten. Tonijn, Corbijn of zelfs Konijn komt ook met enige regelmaat voor. Al zijn er ook een hoop mensen die zonder twijfelen mijn naam goed spellen, en niet snappen hoe je het fout kunt doen 😉
Moet mijn achternaam altijd spellen. (Goeseije)
Achternamen werden vroeger ook vaak verbasterd. Een extreem voorbeeld is de ambtenaar die (in de 18e eeuw geloof ik) Rutischhausen wist te verhaspelen tot Roetcisoender. Deze naam komt in de spelling Roetciesoender nog altijd voor.
Wat een leuk verhaal! Ik heb het uit nieuwsgierigheid even opgezocht, maar het lijkt erop dat de Roetcisoenders al een poosje zijn uitgestorven, nadat er in 1947 nog 9 van waren.
Dat is de meisjesnaam van mijn oma! Zij is bijna 90.
Wat is er nu gemakkelijker dan “Broer”, maar in 60% van de gevallen is dat mensen te simpel:Boer, Boers, Broere, Broers en dat zijn nog maar een paar variaties. Zelfs wanneer mensen de toevoeging “Geen zus maar….” te horen krijgen, gaat hun fantasie aan de haal .
Mijn achternaam luidt Lempens. Om de een of andere reden willen de meeste mensen daar Lempkens van maken (hoewel deze naam nog minder of zelfs helemaal niet schijnt voor te komen). Als ze mijn naam telefonisch aldus herhalen en ik zeg: ‘Ja, maar dan zonder K’, hóór ik de verwarring gewoon. Van mijn 7de tot mijn 20ste woonde ik met mijn ouders in Friesland, waar onze achternaam helemaal onbekend was. Hoe vaak wij dan ook geen brieven kregen, geadresseerd aan de familie Lemminga, Lemstra of zelfs Lempenstra…
Ja ook ik ken dat proleem terwijl mijn achternaam helemaal niet zo moeilijk is. Het tussenvoegsel word vergeten, er word een s tussengeplakt, delaatste letter word vergeten. Hoe moeilijk kan het zijn?
Ik heb zo’n naam met een dubbel voorvoegsel. Eentje onthoudt men vaak nog wel – van. Maar de tweede wordt of vergeten, of ze veranderen ‘der’ in ‘de’ of ‘den’. Maar je bent het gewend. Net als dat ik bij mijn voornaam altijd moet zeggen, “Met T-H”.
Ik heb zowel problemen met mijn voornaam als achternaam. Mensen schrijven mijn voornaam altijd anders. Ik stond een keer in de krant en toen stond er: Zoey in plaats van Zoë..
Mijn achternaam is heel bekend ( Jansen), maar die kan je op zoveel manieren schijven dat mensen altijd vragen 1 s? Of met een n.
Mijn achternaam is zo gebruikelijk en makkelijk dat hoogstens m’n tussenvoegsel wordt vergeten, wat één of twee keer in m’n leven is voorgekomen. Daarom vond ik het toen ik een tijdje in de VS woonde wel grappig om te zien wat ze daar met m’n naam deden; op namenlijsten werd ik soms uit wanhoop maar helemaal onderaan gedumpt, omdat ze niet wisten wat ze met m’n tussenvoegsel aanmoesten. En zelfs als ik het op z’n Amerikaans uitsprak wisten ze zich er nog geen raad mee, dus na een tijdje ging ik er dan ook automatisch op over om het meteen voor ze te spellen. Gelukkig is mijn voornaam internationaal bekend, en die werd daar zelfs vaker goed geschreven dan hier.
Mijn achternaam is Lijtsman Piernbaum
Je raad het al, sowieso altijd al 4x herhalen omdat mensen denken dat ze het verkeerd gehoord hebben en ja spellen keer op keer, altijd en overal. Maar ook dat went.
De achternaam van mijn man is van der Draai. Meestal wordt het tussenvoegsel vergeten, ook als het van tevoren duidelijk is opgeschreven. Hij heeft ooit een brief gekregen gericht aan dr. Aai.
Was hij zomaar ineens gepromoveerd tot doctor.
Dr. Aai 🙂 🙂