In de Intermediair van deze week staat een verzameling ‘feiten’ (sinds wanneer is Fatima een afgeleide van Maria?) over voornamen. Helaas zonder enige bronvermelding, maar fijn dat ze Voornamelijk.nl weten te vinden. Waarschijnlijk staat er voor de vaste lezers hier geen nieuws in, maar aandacht voor voornamen in ‘de bladen’ vind ik altijd leuk.
De vormgever heeft er wat afbeeldingen bij geregeld met een bijpassende (?) naam bij ieder hoofd: Albert, Beate, Christiaan, Dana, Eppo, Farida, Geert-Jan, Halima, Ivo, Jantien, Katinka, Leo, Mariska, Nestor, Odette, Peer, Quirina, Raymond, Sterre, Toon, Urina, Vivas, Wanda, Xavier, Yomanda en Zulfikar.
Urina? Vivas? Zulfikar? Ben benieuwd waar de illustrator dit diverse rijtje vandaan haalde.
Over Fatima: Denk aan “Onze Lieve Vrouwe van Fatima”. Als christelijke naam hangt Fatima wel degelijk samen met Maria (net als Spaanse namen als Dolores, Mercedes, Rosario, Concepción enz.: verkortingen van María de los Dolores, María de las Mercedes enz.). In Spanje was de naam Maria zo populair dat men dochters naar specifieke “verschijningsvormen” gingen noemen.
Vernoemen naar de vader, zoals in het stukje wordt genoemd, is niet traditioneel. Een zoon kon wel dezelfde naam hebben als zijn vader, maar was dan bijv. naar een oom van moederskant vernoemd die toevallig hetzelfde heette, en niet naar zijn vader.
@ Herculaas: Ik ken de (christelijke) historie van Fatima. Maar dan zouden ook de door jou genoemde namen in het rijtje kunnen staan, terwijl de auteur duidelijk afleidingen bedoelt (Marije, Marie, Marja).
Leuk artikel! Ik kan me alleen niet zo vinden in de afbeeldingen die de illustrator bij de namen gemaakt heeft. Bij een Beathe denk ik bijvoorbeeld meer aan een vrouw met lang bruin haar van meditterane afkomst…of ligt dat aan mij?
.-= Romy schreef op eigen site A little bit of love… =-.
Ook in de Psychologie Magazine van deze maand een artikel over het belang van goede naamgeving/ Je naam zegt we je bent etc.
Als je er interesse in hebt kan ik het wel scannen…
In de “Psychologie” van deze maand staat een veel beter artikel- over het effect van een naam op de eigenaar.
@Emma: mij “stoort” de vermelding van Fatima in het rijtje niet zo. Wat de auteur dacht bij Fatima doen hij/zij dit lijstje maakte zullen we waarschijnlijk nooit weten…
Het in hetzelfde lijstje genoemde Marius is overigens geen afleiding van Maria. Al wordt de naam wel zo gebruikt. Ik had een achteroudoom Marius Hendrik wiens moeder Maria Hendrika heette: duidelijk vernoemd.
@ Herculaas: Marius, die had ik helemaal over het hoofd gezien. En inderdaad, vernoemen is tegenwoordig gewoon wat letters en klanken dooreen husselen en hop: zo is oma Maria vernoemd in kleindochter Romy.
@ Laura, Christine: Als een van jullie zo aardig wil zijn om het artikel te fotograferen of scannen, zou dat leuk zijn. Scheelt weer een tripje naar de bibliotheek (wat ik weer vergeet).
Voor de overige lezers: de inleiding van het Psychologie Magazine artikel staat online op hun site http://bit.ly/dfRBiJ
@Herculaas: Ik ben niet mee eens met de volgende: “(net als Spaanse namen als Dolores, Mercedes, Rosario, Concepción enz.: verkortingen van María de los Dolores, María de las Mercedes enz.). In Spanje was de naam Maria zo populair dat men dochters naar specifieke “verschijningsvormen” gingen noemen.”
De namen zijn niet verkortingen van María de… ze werden ook gegeven zonder María voor, speciaal in het begin van de vorige eeuw. Het is in de jaren 50 en 60 dat María de… werd het meest gegeven. De kerk had toen te veel macht.
Hier is een link naar de Spaanse instituut voor statistiek over de meest gegeven namen in Spanje de laatste eeuw. Het is een spreadsheet in het engels. Jij moet klieken op “Most frequent first names, by date of birth and province of birth” en dan National Total Females.
Hier is de link: http://www.ine.es/en/daco/daco42/nombyapel/nombyapel_en.htm
Ik ben heel benieuwd naar dat artikel in Psychologie Magazine, ik hoop dat het hier geplaatst kan worden.
En dat vernoemen van tegenwoordig (inderdaad gooi wat letters door elkaar en je bent vernoemt) vind ik ook maar niets. Vernoemen doe je letterlijk en anders vernoem je niet is mijn (bescheiden) mening.
Ik ben ook heel benieuwd waar de namen van de illustrator vandaan komen, die zijn nu niet bepaald hip en trendy dan wel veel voorkomend te noemen… ik kan het niet eens in een hokje plaatsen hahaha
Doet me denken aan het spel ‘Wie is het?’ dat we vroeger hadden. Ook allemaal namen en tekeningen eronder. Met bijv een Bill zoals je een Bill voor je ziet. (toen had ik alleen nog nooit van Bill Clinton gehoord, want die voldoet dan weer niet aan het prototype Bill).
Urina? Hmm, geen fijne naam om te hebben lijkt me.
@ Romy: ik ken juist twee half-Duitse Beates…
.-= DeniseM schreef op eigen site Restaurantweek =-.
Ben het niet helemaal met jullie eens. Onze jongste zoon Kyan is vernoemd naar zijn overleden broer Kay* (levenloosgeboren zoals men dat zo netjes noemt..).
Wij wilden juist een lichte vernoeming. Of te wel je ziet de vernoeming wel in schrijfvorm maar je hoort hem niet.
Kyan spreken wij uit al Ki-jan
en Kay als Ka-i
Dus in het nederlands en niet zoals sommige denken
Kyan als Ke-jen en Kay als Keej
@Joyce: Dit is uiteraard een zeer persoonlijke kwestie, maar ik zou in zo’n geval denk ik de naam van het overleden kindje aan een volgend kind als tweede of derde naam geven. Dan heb je ook een vernoeming die je in het dagelijks leven niet opmerkt (je gebruikt doorgaans toch alleen je eerste voornaam).
Vroeger was het gebruikelijk dat een kind dezelfde voornaam kreeg als zijn overleden broertje of zusje. Mijn betovergrootvader Pieter had vijf(!) jong overleden broertjes die allemaal Pieter heetten (er waren ook nog zoons met andere namen, geboren op momenten dat er een Pieter in leven was). Dat is nu natuurlijk ondenkbaar.
Ik zou dan inderdaad net als Herculaas zegt de naam van het overleden kindje als 2e naam gebruiken. Ik vind (maar dat is persoonlijk natuurlijk) dat Kyan helemaal niets met Kay te maken heeft dus dat heeft niets met vernoemen te maken. Prima als jullie gedachte daarachter wel zo is hoor, daar gaat het tenslotte om.
@ Herculaas, dat kwam vroeger inderdaad heel veel voor, ik ken een paar 50-ers die dezelfde naam hebben als hun overleden broer/zus.
@Anouk: Ja, dat was doodgewoon. Het betrof hier overigens doorgaans niet een vernoeming naar het overleden broertje of zusje, maar herstel van het vernoemingspatroon. Als het dochtertje dat naar oma was vernoemd kam te overlijden, werd de volgende dochter wéér naar oma genoemd (en dus niet naar haar overleden zusje, hoewel dat op hetzelfde neerkwam).
Ik vind het wel een mooi idee dat een kind wordt vernoemd naar een overleden broertje/zusje. Zou zelf niet twee keer dezelfde roepnaam kiezen, maar als tweede naam zou ik het zeker overwegen.